Szkolenie skierowane do wszystkich osób pracujących indywidualnie i grupowo z dziećmi: rodziców, opiekunów, psychologów, pedagogów, terapeutów, nauczycieli. Ruch ma duże znaczenie w celowym wspomaganiu rozwoju psychoruchowego dziecka. Istnieje potrzeba wpływania na rozwój małej i dużej motoryki. Dbanie o właściwy rozwój fizyczny dziecka ma ogromne znaczenie w procesie nauczania. Znajomość i stosowanie przykładowych zestawów ćwiczeń stosowanych w terapii ręki – ćwiczeń rozmachowych, manualnych i precyzyjnych jest gwarancją wspomagania rozwoju dziecka.
Aktywności fizycznej przyznaje się duże znaczenie w jej aspekcie kształcącym i wychowawczym – tym większe, im młodsze jest dziecko.
Im wszechstronniej ćwiczy małe dziecko, tym sprawniej funkcjonują jego zmysły, a powiększająca się gama doznań zmysłowych doskonali koordynację ruchów i stwarza bodźce dla efektywniejszego rozwoju motorycznego.
Aktywność fizyczna to podstawowy element:
Ciało jest tym instrumentem za pośrednictwem, którego jednostka wchodzi w związki z otaczającym światem. Aktywność fizyczna jest więc znakomitym narzędziem dla terapeuty. Do ruchowych działań terapeutycznych należy terapia ręki.
Terapia ręki oparta jest na kształtowaniu i doskonaleniu ruchu rąk. Są to ćwiczenia i zabawy mające rozwinąć sprawność ruchową dłoni dziecka, umiejętność chwytu oraz zdolności koordynacyjne. Jest to przede wszystkim usprawnianie tzw. małej motoryki. Ale przede wszystkim terapia ręki ma służyć osiąganiu samodzielności w podstawowych czynnościach życia codziennego. Żeby jednak zrealizować ten cel, trzeba jednocześnie dbać o rozwój motoryki dużej, gdyż nasze ciało funkcjonuje jako powiązana całość i błędem byłoby skupianie się jedynie na funkcjonujących w oderwaniu elementach.
Dodatkowo oprócz stosowania samych ćwiczeń, gier i zabaw trzeba zadbać o właściwe podejście terapeutyczne. Występuje ścisła zależność między sferą emocjonalną a motorycznością. Dlatego często używamy terminu psychomotoryczność. Motywacja
i rozumienie celu działania może znacznie przyspieszyć proces terapeutyczny. Poprzez osobowość dziecka możemy łatwiej dotrzeć do jego mięśni i stawów, a tym samym szybciej uzyskać efekt naszych działań.
Pedagog specjalny, kierunek – resocjalizacja, pedagogika osób niepełnosprawnych intelektualnie, terapeutka pedagogiczna, ukończyła studia podyplomowe arteterapii, warsztaty metodyczne z zakresu: muzykoterapii, wykorzystania dramy i form teatralnych. Autorka licznych publikacji, prowadzi zajęcia z zakresu bajkoterapii z uczniami klas I – V w świetlicy TPD w Warszawie. Trenerka w obszarze wspomagania rozwoju małego dziecka.